Saturday, August 28, 2010

ಜ್ಯೋತಿ ಮತ್ತು ಅವಳ ಮೋಟು ಲಂಗ

ನಾನು ಹತ್ತನೆ ಕ್ಲಾಸಿನಲ್ಲಿದ್ದೆ…ಅಕ್ಕ ಕಾಲೇಜಿನಲ್ಲಿ ಓದುತ್ತಿದ್ದಳು, ನಮ್ಮ ಮನೆಯಿಂದ ಸುಮಾರು ೪ ಮನೆಗಳ ನಂತರ ಇದ್ದ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಅಕ್ಕನ ಸಹಪಾಟಿ ಗಾಯತ್ರಿ (ಹೆಸರು ಖಂಡಿತ ಬದಲಾಯಿಸಿದ್ದೇನೆ) ಇದ್ದಳು, ಅವಳ ತಂಗಿ ಜ್ಯೋತಿ ಒಂಬತ್ತರಲ್ಲಿದ್ದಳು…ಅವಳೂ ಸಹ ಹೀಗೆ… ಸ್ಕೂಲಿಗೆ ಹೋಗುವಾಗ ಮಾತ್ರ ಮಂಡಿಯ ತನಕ ಇರುತ್ತಿದ್ದ ಕಡು ನೀಲಿ ಸ್ಕರ್ಟು, ಆಕಾಶ ನೀಲಿ ಬಣ್ಣದ ಷರ್ಟು, ಪಟ್ಟೆ ಪಟ್ಟೆ ಟೈ, ಕಪ್ಪು ಶೂಸ್, ನೀಲಿ ಸಾಕ್ಸ್ (ಯಾವ ಸ್ಕೂಲ್ ಅಂತ ಯಾರಿಗಾದರೂ ತಿಳಿದಿದ್ದಲ್ಲಿ…ದಯವಿಟ್ಟು ಸುಮ್ಮನಿರಿ :))
ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಸದಾ ಚೂಡಿದಾರ್ …ಎಲ್ಲೋ ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ ಉದ್ದದ ಲಂಗ….ಗಾಯತ್ರಿ ನಮ್ಮ ಮನೆಗೆ ಬಂದಾಗಲೆಲ್ಲ ನನ್ನ ಜೊತೆ ಅಕ್ಕನ ಜೊತೆ ಸಲುಗೆ ಇಂದ ಇರುತ್ತಿದ್ದಳು…ಆದರೆ ಜ್ಯೋತಿ ಇದ್ದರೆ ಯಾರೂ ಜಾಸ್ತಿ ಮಾತಾಡುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ…
ನನ್ನ ಜೊತೆಯಂತೂ ಜ್ಯೋತಿ ಮಾತಾಡುತ್ತಲೇ ಇರಲಿಲ್ಲ…ಅವಳ ಕ್ಲಾಸಿನಲ್ಲಿ ಅವಳೆ ಫರ್ಸ್ಟ್ ಬರುತ್ತಿದ್ದರಿಂದ ಸ್ವಲ್ಪ ಸ್ಕೋಪ್ ತೊಗೊತಾಳೆ ಅಂತ ಗಾಯತ್ರಿಯೆ ಎಷ್ಟೋ ಸಲ ಹೇಳಿದ್ದಳು…
ನನಗೂ ಅಷ್ಟೆಲ್ಲಾ ತಲೆ ಕೆಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುವಷ್ಟು ಟೈಮೇ ಇರಲಿಲ್ಲ…ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಟ್ಯೂಷನ್, ಆಮೇಲೆ ಸ್ಕೂಲ್, ಆಮೇಲೆ ಮತ್ತೆ ಟ್ಯೂಷನ್…
ನಮ್ಮ ಎಕ್ಸಾಂ ಮುಗೀತು, ರೆಂಕ್ ಬರುವಷ್ಟಲ್ಲದಿದ್ರೂ ೮೦% ಗೆ ಕಡಿಮೆ ಇಲ್ಲದಂತೆ ಬರೆದಿದ್ದೆ…ಆಮೇಲೆ ಒಂದು ವಾರ ಬಿಡದಂತೆ ದಿನವೂ ಸ್ನೇಹಿತರ ಜೊತೆ ಮ್ಯಾಟಿನೀ ಇಲ್ಲ ಫರ್ಸ್ಟ್ ಶೋ ಆ ವರ್ಷ ನಮ್ಮ ಎಕ್ಸಾಂ ಮುಗಿದ ಮೇಲೆ ಒಂಬತ್ತನೇ ಕ್ಲಾಸು ಎಕ್ಸಾಂ ಇಟ್ಟಿದ್ರು. ಜ್ಯೋತಿ ಎಕ್ಸಾಂ ಮುಗಿದ ದಿನ ನನಗೆ ಚೆನ್ನಾಗಿ ನೆನಪಿದೆ
ಅವತ್ತೊಂದೆ ದಿನ ನಾನು ಜ್ಯೋತಿನ ಮನೇಲೂ ಯುನಿಫಾರಮ್ ಹಾಕಿರೋದು ನೋಡಿದ್ದು ! ನಾಲ್ಕೂ ಜನಕ್ಕೆ ರಾಜಾ ಇದ್ದಿದ್ದರಿಂದ ಮನೇಲಿರೋ ಮ್ಯಾಗಸೀನ್ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಒಟ್ಟು ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದೆವು…ಜ್ಯೋತಿ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಹಳೆಯ ಮ್ಯಾಗಸೀನ್ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಮನೆ ಹಿಂದಿನ ಸಜ್ಜ ಮೇಲಿಟ್ಟಿದ್ದರು…ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ತೆಗೆದುಕೊಡಲು ನನ್ನನ್ನು ಫರ್ಸ್ಟ್ ಸಜ್ಜ ಮೇಲೆ ಹತ್ತಿಸಿದ್ದರು. ಆಮೇಲೆ ಜ್ಯೋತಿಯನ್ನು ಮೇಲೆ ಹತ್ತಿಸಿದರು…
ಅವಳ ಆ ತುಂಡು ಸ್ಕರ್ಟು, ಆ ಮೋಟು ಸಜ್ಜ, ಕುಕ್ಕೂರಗಾಲಲ್ಲೇ ತೆವಳಿ ತೆವಳಿ ಮ್ಯಾಗಸೀನ್ ಗಳನ್ನು ಒಟ್ಟು ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದ ನಾವಿಬ್ಬರು…ಬೇಡ ಬೇಡವೆಂದರೂ ಎರಡು ನಿಮಿಷಕ್ಕೊಮ್ಮೆಯಾದರೂ ಪೂರಾ ಮೇಲೆ ಸರಿದು ಬಿಡುತ್ತಿದ್ದ ಸ್ಕರ್ಟು, ಅದನ್ನು ಮತ್ತೆ ಸ್ವಸ್ಥಾನಕ್ಕೆ ತರಲು ಜ್ಯೋತಿ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದ ಸರ್ಕಸ್ಸು ಈ ನಡುವೆ ಅತಿಯಾದ ಬಿಗುಮಾನ ತೋರಲು ಹೋಗಿ ಅವಳು ಏನನ್ನು ನನ್ನಿಂದ ಬಚ್ಚಿಡಲು ಹವಣಿಸುತ್ತದ್ದಳೊ ಅದೆಲ್ಲವೂ ಫ್ರೀ ಶೋ ಆಗಿ ಹೋಯಿತು ! ತನ್ನ ಸ್ಕರ್ಟಿನಷ್ಟೇ ಉದ್ದವಿದ್ದ ಪೆಟ್ಟಿಕೋಟ್ ತನ್ನ ಮಾನರಕ್ಷಣೆಗೆ ಕೊನೆಯ ಘಳಿಗೆಯಲ್ಲಾದರೂ ಬರುತ್ತದೆ ಎಂದು ತಿಳಿದಿದ್ದಳೋ ಏನೋ ಆದರೆ ಹಾಗಾಗಲಿಲ್ಲ… ಅವಳೂ ದೊಡ್ಡವಳಾಗಿದ್ದಾಳೆ, ನಾನೂ ದೊಡ್ಡವನಾಗಿದ್ದೇನೆ ಅಂತ ಅವತ್ತೇ ತಿಳಿದದ್ದು !!!ತೀರಾ ಎದುರಿಗೇ ಕುಳಿತಿದ್ದ ನನಗೆ ಅಲ್ಲಿ ನೋಡಬೇಕೋ ಅಥವಾ ಏನೂ ಅರಿಯದಂತೆ ಅವಳ ಪೆಚ್ಚಾದ ಮುಖ ನೋಡಬೇಕೋ ಎನ್ನುವುದೇ ಪೀಕಲಾಟವಾಯಿತು.

No comments:

Post a Comment